Sore
sore Darto bali kerja. Kaya biasane Darto mlebu ngomah kanthi ngucap salam.
“Assalamu’alaikum”
“Wa’alaikumsalam.
Lagi bali le...” swarane mbakyune Darto saka njero omah.
“inggih
mbak. Kula adus rumiyin nggih mbak”
“iyo
lee”
Darto
langsung tumuju kamar mandhi. Jalaran Darto kesusu arep buka hp. Dina iki
pengumuman SBMPTN bakal di umumke jam 5.
Rampung
adus Darto langsung buka hp. Darto buka web SBMPTN Ananging, wis jam 5.45 web
durung iso dibuka.
“duh
apa saking akehe sing bukak ya”
”ana
apa to lee..”
“menika
lho bu pengumuman SBMPTN kok dereng saged dipunbikak, sanjangipun jam 5 sampun
badhe dipunumumaken”
“oalah,
yo mboan merga durung le, kae wis adzan gek sholat sik”
“inggih
ibu”
Darto
baanjur bidhal masjid. Sarampunge sholat Darto mbukak pengumumane maneh. Ing
ruang tamu darto lungguh karo ibune. Nunggu kasil pengumunan SBMPTN. Jebul
Darto ketampa ana ing jurusan basa jawa.
“alhamdulillah”
“kepriye
le hasile?”
“kula
katampi wonten basa jawi UNY bu”
“alhamdulillah,
sing tenanan yo lee. Mugo-mugo dadi dalanmu”
“inggih
ibu, amin” Darto jawab karo mesam mesem. Banjur takok ibune.
“bu,
bapak wonten pundi nggih?”
“kae
ana kamar lee. Lha kepriye?”
“boten
pripun-pripun buk, kadosipun saweg sare”
Darto
seneng banget, wis ora sabar pingin
ospek.
Dina
sing di tunggu-tunggu Darto teka, ospek dina sepisan yaiku ospek saka
universitas. Wiwit dina kui Darto namatake bocah wadon. Bocah e katon sumringah.
Di tamatke ora marai mboseni. Bocah wadon kui beda gugus karo si darto. Mulane
darto ora ngerti jenenge. Banjur Darto takon kanca sak guguse.
“jo,
kae ki sapa ya? Koe kenal ora?”
“sing
endi ta dar?”
“Kae
lho sing rodo lemu.”
“oalah,
sing lagi nyekeli tepas wungu kae ta?”
“iyo
jo, kewe kenal?” jawabe darto, selak pengen ngerti sapa jenenge
“lha
kok kowe seneng sing lemu-lemu to dar? Hahaa...”
“lha
empuk je, penak.“
“wah
dasar, pikiranmu saru e dar”
“maksudku
ki pipine jo, kan nek di jewer empuk haha”
“oalah,
lak ya ngana haha”
“ngona
ngana, di takoni malah”
“weh
iya, ngasi lali koe mau takon apa?”
“hemm,
jo jo, kae ki jenenge sapa?”
“yo
ra usah muring, lha aku angger rungu sing empuk -empuk njuk aku mikir sing
ora-ora je”
“ealah
jo, lha mbok ya di jawab sik”
“eh
iya, jenenge to? Kae jenengi Rani”
“sik
sik.. lha kok kowe ngerti jenenge?”
“lha
kui ki sak SMA karo aku ya dar”
“oalah
lak yo ngono. Koe duwe nomor whatsapp e?”
“ana
dar”
“aku
mengko dikirimi ya“
“insyaallah
dar”
Wengine
aku nunggu kiriman nomer whatsapp
saka paijo. Ora let sue hpne darto muni
“teloleloletttttt...............
teloleloletttttt............... ”
“alhamdulillah wis dikirimi”
Banjur
darto nge whatsaap si Rani. Jebul
Rani yo jurusan basa jawa.
Seminggu
bar Darto whatsaapan karo Rani banjur ana pembagian kelas. Jebul Darto karo
Rani dadi sakelas.
“yeee.
Sak kelas karo Rani aku” batine Darto.
Tanggal
1 agustus kuliah pisanan ing basa jawa. Darto ngrasa seneng banget iso ketompo
ning UNY. Apamaneh sakelas karo Rani.
Darto
karo Rani sansaya akrab, sansaya cedhak. Kereb dolan bareng, mangan bareng lan
garap tugas bareng.
Ananging
rikala wengi, Rani ngomong yen ora arep luih cedhak maneh.
Darto
bingung salahe apa. Mergane dina sadurunge ora ana apa-apa. Banjur darto njaluk
rani njelaske kabeh, janjane ana apa. Ananging Rani mung ngomong “ora ana apa
apa”
Darto
kuciwa banget, ora ngira yen arep dadi kaya ngene.
TAMAT.
. .
Tidak ada komentar:
Posting Komentar